அகத்திக்கீரை!

அகத்தி என்றாலே முதன்மை, முக்கியம் என்று பொருள்படும். நமது அகத்தின் தீயை அகற்றுவதால் இது அகத்தி என்று பெயர் பெற்றுள்ளது. தமிழ்நாட்டில் மார்கழி மாதம் வைகுண்ட ஏகாதசி விரதம் இருப்பவர்கள் மறுநாள் துவாதசி அன்று இறைவனை வணங்கி உண்ணும் உணவில் அகத்திக் கீரை முக்கிய உணவாக இடம் பெறுகிறது. இது இந்தியா முழுவதும் பயிரிடப் படுகிறது. பெரும்பாலும் அகத்திச்செடி நீர் தாங்கிய பூமிகளில் பயிர் செய்யப்படுகிறது. குறிப்பாகத் தென்னிந்தியாவில் இச்செடியில் வெற்றிலைச் கொடிக்கால்களில் வெற்றிலைக்கு நிழல் தருவதாகவும் வெற்றிலைக் கொடிக்குக் கொழு கொம்பாக உதவவும் பயிர் செய்கிறார்கள்.

முனி விருட்சம்: அகத்திக்கு, அகத்தியம், அச்சம், நுனி, காரம் என்ற வேறு பெயர்களும் உண்டு. அன்றியும் "அகத்தியம்", "முனி விருட்சம்", "வக்கிரபுஷ்பம்" என்ற பெயர்களும் உண்டு. அன்றியும் "அகத்தியம்", "முனி விருட்சம்", "வக்கிரபுஷ்பம்" என்ற பெயர்களும் வடமொழியில் வழங்கப்படுகிறது. வானத்தில் அகத்திய முனிவாரின் நட்சத்திரம் தோன்றுகின்ற காலகட்டத்தில் அகத்திமரம் பூக்கத் தொடங்குகின்ற காரணத்தினால் இதற்கு அகத்தியம் என்றும் முனிவிருட்சம் என்றும் பெயர்களும் வழங்கப்படுகின்றன. இக் கீரையை அழகுக்காகவும், உணவுக்காகவும், கால்நடை தீவனத்திற்காகவும் வளர்க்கின்றனர்.

அகத்தியில் அடங்கியுள்ள சத்துக்கள்: அகத்திக் கீரையில் 73 சதவிகிதம் நீரும் 8.4 சதவிகிதம் புரதமும் 1.4சதவிகிதம் கொழுப்பும் 2.1 சதவிகிதம் தாதுப்புக்களும் இருக்கின்றன. இதில் 2.2 சதவிகிதம் நார்ச்சத்தும் இருக்கிறது. மாவுச்சத்து 11.8 சதவிகிதம் இந்தக் கீரையில் இருப்பதை விஞ்ஞானிகள் கண்டறிந்துள்ளனர். இக்கீரையில் அடங்கியுள்ள புரதச்சத்து மிகச்சிறந்த புரதமாகக் கருதப்படுகிறது. சுண்ணாம்புச்சத்து இக்கீரையில் அதிக அளவில் உள்ளது. இது பல் மற்றும் எலும்பு வளர்ச்சிக்கு உதவுகிறது.

இக்கீரை உயிர்ச்சத்துக்கள் நிறைந்த கீரையாகும். உயிர் சத்தான வைட்டமின் A, நூறு கிராம் கீரையில் 9, 000 உள்ளது. தயாமின் சத்து 0.21 மில்லி கிராமும், ரைபோ· ஃப்ளோவின் சத்து 0.09 மில்லிகிராமும், நிக்கோடினிக் அமிலம் 1.2 மில்லிகிராமும், வைட்டமின் C 169 மில்லி கிராம் இருக்கின்றன.

மருத்துவப் பயன்கள்: அகத்திக் கீரையில் இலையும், பூவும், காயும், பட்டையும், வேரும் மருந்தாகப் பயன்படுகின்றன. இக்கீரை காய்ச்சலைக் குறைத்து உடல்சூட்டை சமன்படுத்தும் இயல்புடையது.குடல்புண், அரிப்பு, சொறிசிரங்கு முதலிய தோல் நோய்கள் இக்கீரையை உணவாக உண்பதால் குணமாகும்.

தொண்டைப் புண் மற்றும் தொண்டைவலிக்கு அகத்திக்கீரையைப் பச்சையாக மென்று சாற்றை உள்ளே விழுங்க இந்நோய்கள் நீங்கும். இரத்தப் பித்தம், இரத்த கொதிப்பு, ஆகியவை அகத்திக்கீரையை உண்பதினால் அகலும்.இது மருந்து முறிவு கீரையாகும். பிற நோய்களுக்கு மருந்து சாப்பிடுபவர்கள் அகத்திக்கீரையை சாப்பிடக் கூடாது என அறிவுறுத்தப்படுகின்றனர்.

கர்மவினைகள் தீரும்: அகத்திக் கீரையைத் தானமாகக் கொடுப்பது மிகவும் சிறப்புடைய செய்கையாகக் கருதப்படுகிறது. அதிலும் பசுக்களுக்குக் கொடுத்தல் பூர்வ-கர்மவினைகள் யாவும் விலகும் என்பர். ஆனால் இக்கீரையைத் தின்று கொண்டிருக்கும் கறவை மாட்டின் பாலில் உடலுக்கு நன்மை தரும் அனேக நற்குணங்கள் நிரம்பி இருக்கும். இப்பாலைச் சாப்பிடுவதால் அகத்திக் கீரையை உண்பதால் உண்டாகும் பலன்கள் அனைத்தும் கிடைக்கும்.

cientific name

Sesbania grandiflora

Synonyms

Aeschynomene grandiflora Agati grandiflora Robinia grandiflora . Sesban grandiflorus

Family/tribe

Family: Fabaceae (alt. Leguminosae) subfamily: Faboideae tribe: Robinieae. Also placed in: Papilionaceae.

Common names:agati, agusta, bagphal, bak, bake (Bengali);  pwa valet, pwa valye (Creole Patois);  agathi, agati sesbania, August flower, Australian corkwood tree, flamingo bill, grandiflora, sesban, swamp pea, tiger tongue, scarlet wistaria-tree, vegetable-hummingbird, West Indian pea, white dragon tree (English);  gauai-gauai, katuday, katurai, pan (Filipino);  colbri vegetal, fagotier, fleur papillon, papillon, pois valette, pois vallier, pois valliere (French);  agasti, bak, basma, basna, chogache, hatiya (Hindi);  toroy, turi, tuwi (Indonesian);  ângkiëdèi (Khmer); kh'ê: kha:w (Lao (Sino-Tibetan));  kacang turi, petai belalang, sesban, sesban getih (Malay);  agasti (Nepali);  agasti, agati, anari (Sanskrit);  kathuru, murunga (Sinhala);  baculo, cresta de gallo, gallito, paloma, pico de flamenco, zapaton blanco (Spanish);  agathi, agati, peragathi (Tamil);  kae-ban, khae, ton kae (Thai);  So dua (Vietnamese).

Morphological description:An open branching tree up to 15 m tall and 30 cm in diameter.  Roots are normally heavily nodulated with large nodules.  The tree can develop floating roots and aerenchyma tissue.  Stems tomentose, unarmed.  Leaf pinnately compound, up to 30 cm long including a petiole 7-15 mm long; the rachis slightly pubescent or glabrous;  leaflets 20-50, in pairs opposite to alternate on the same leaf, oblong to elliptical, 12-44 mm x 5-15 mm, rounded to obtuse to slightly emarginate at the apex, glabrous or sparsely pubescent on both surfaces.  Stipels filiform, 0.75-1 mm long, pubescent, persistent, stipules broadly lanceolate, 8 mm long, early deciduous .

Raceme axillary, 2-4 flowered, rachis up to 65 mm long; peduncle 15-35 mm long, tomentose;  pedicels 15-18 mm long, pubescent; bracts lanceolate, 3-6 mm long, early deciduous;  flowers white, yellowish, rose-pink or red;  calyx 15-22 mm long, closed in young buds, splitting or breaking at anthesis, the basal part persistent in the fruit;  standard up to 10.5 x 8 cm, no appendages at the claw;  wings up to 10.5 x 3 cm without a basal tooth, staminal tube 10-12 cm long, curved for most of its length;  ovary and style glabrous . Pod linear to slightly falcate, 20-60 x 6-9 mm with broad sutures, 15-50 seeded, septa 7.5-10 mm apart, glabrous, hanging vertically, indehiscent .  Seed subreniform, 6.5 x 5 mm x 2.5-3 mm, dark brown.  Seed weight is 17,000-30,000 seeds/kg.

Distribution

Native to: Tropical Asia including, India, Indonesia, Malaysia, Myanmar and Philippines, with possibly Indonesia as the centre of diversity.  Closely related to the Australian species, S. formosa. Widespread exotic distribution: northern Australia (possibly native), Benin, Burkina Faso, Cameroon, Chad, Cote d'Ivoire, Cuba, Djibouti, Dominican Republic, Eritrea, Ethiopia, Gambia, Ghana, Guadeloupe, Guinea, Guinea-Bissau, Haiti, Kenya, Liberia, Mali, Martinique, Mauritania, Mauritius, Mexico, Nepal, Niger, Nigeria, Puerto Rico, Senegal, Sierra Leone, Somalia, South Africa, Tanzania, Togo, Uganda, United States of America. Has been cultivated in West Africa for at least 140 years.

Uses/applications

Valued as a fodder throughout Indonesia, particularly for dry season feeding of cattle and goats.  Commonly grown on paddy bunds, and around gardens or cropping fields for its nitrogen contribution.  The sparse canopy of S. grandiflora casts relatively little shade, hence its suitability close to sun-loving crops and gardens.  S. grandiflora grows fast enough to be used as an annual green manure crop.  The leaves, seed pods and flowers are used as human food in southeast Asia. The light density wood of S. grandiflora makes poor firewood and is not durable as a timber, however it can be used for low quality pulp.  Poles are used for light construction but have limited durability.  Used as a shade crop and as a support for climbing crops.  Also used as a component of windbreaks.